ســخــن شــیــعــه

مخالفین شیعه، همواره بر شیعیان ایراد می‌گیرند که چرا شما بر مهر سجده می‌کنید؟؟ اینکار شرک است و ده ها حرف دیگر...

اما چه می‌شود که علمای‌ اهلسنت جواز می‌دهند که بر نجاست هم می توان سجده کرد؟؟؟!!

1- فی النجاسة موضع القدمین أو السجود:

بشر بن الولید عن أبی یوسف عن أبی حنیفة إذا کان فی موضع قدمیه بول أکثر من قدر الدرهم فصلاته فاسدة ولا تفسد علیه فی موضع السجود

درباره نجاست جاى پا و سجده گاه:

بشر بن ولید از ابویوسف از أبوحنیفه نقل کرده که اگر در جاى دو پا (در هنگام نماز)، بیش از یک درهم، ادرار وجود داشته باشد، نمازش باطل مى‌شود؛ ولى اگر همین نجاست در محل سجده باشد، نماز باطل نمى‌شود!!!!

طحاوی الحنفی، مختصر اختلاف العلماء، ج1، ص261، دار البشائر الإسلامیة - بیروت، الثانیة

2- روى أبو یوسف عن أبی حنیفة رحمهما الله أن النجاسة فی موضع السجود لا تمنع عن الجواز

ابویوسف از أبى حنیفه نقل کرده است که:

"وجود نجاست" در محل سجده، از جایز بودن سجده بر آن جلوگیرى "نمى‌کند"

علاء الدین البخاری، کشف الأسرار عن أصول فخر الإسلام البزدوی، ج2، ص490، دار الکتب العلمیة - بیروت

شرح حال مؤلفین:

شرح حال طـحـاوی الـحـنـفی:

شمس الدین ذهبى در باره طحاوى مى‌نویسد:

الطحاوی الإمام العلامة الحافظ الکبیر محدث الدیار المصریة وفقیهها أبو جعفر أحمد بن محمد بن سلامة بن سلمة بن عبد الملک الأزدی الحجری المصری الطحاوی الحنفی صاحب التصانیف من أهل قریة طحا من أعمال مصر مولده فی سنة تسع وثلاثین ومئتین... وبرز فی علم الحدیث وفی الفقه وتفقه بالقاضی أحمد بن أبی عمران الحنفی وجمع وصنف...

طحاوی، پیشوا، علامه، حافظ بزرگ و حدیث شناس دیار مصر و فقیه آن ها بود، چندین تألیف داشت، اهل روستای طحا از اطراف مصر بود، در سال239هـ به دنیا آمد....در علم حدیث و فقه تبحرّ داشت، و نزد احمد بن أبى عمران حنفى تحصیل کرد، و به جمع آورى و نوشتن کتاب پرداخت.

الذهبی الشافعی، سیر أعلام النبلاء، ج15، ص27، تحقیق: شعیب الأرنؤوط

شرح حال عبدالعزیز(علاءالدین) بـخـاری:

عبدالعزیز بن أحمد بن محمد البخاری الإمام البحر فى الفقه والأصول تفقه على عمه الإمام محمد النایمرغی من تصانیفه شرح أصول الفقه للبزدوی و...

عبد العزیز بن احمد بخاری، پیشوا و دریایى در فقه و اصول بود، نزد عمویش امام محمد نایمرغى تحصیل کرد، از نوشته‌هاى شرح اصول فقه بزدوى و ... بود.

القرشی الحنفی، الجواهر المضیة فی طبقات الحنفیة، ج2، ص428، رقم: 820