ســخــن شــیــعــه

بر حسب آنچه که در منابع مذهبی مسیحی آمده است، پطرس(شمعون) بزرگترین شاگرد و رئیس حواریون مسیح بوده است. در برخی از متون انجیل نیز به مقام والای ایشان اشاره شده است.
به عنوان مثال هنگامی که پطرس به عیسی ایمان آورد و اعتراف کرد که عیسی، مسیح و پسر خداست، عیسی در جواب گفت:
«خوشا به حال تو ای شمعون بن یونا و من نیز تو را می کویم که تو پطرس...و کلید آسمان ها را به تو می سپارم و آنچه بر زمین ببندی در آسمان بسته گردد و آنچه در زمین بگشایی در آسمان نیز گشاده شود»
انجیل متی، باب16، جمله18-20

اکنون باید ببینیم پطرس با آن همه مقام و موقعیت ویژه خود تا آن جا که مسیح کلید آسمان ها را به دست وی می سپارد و چنانچه بر روی زمین چیزی ببندد یا بگشاید در آسمان نیز بسته و گشوده خواهد شد، در اناجیل چگونه انسانی است، آیا او جدا همان گونه است که دیدیم یا نگارندگان اناجیل چهره دیگری نیز برای این عبد صالح الهی ترسیم نموده اند؟؟
با کمال تعجب باید گفت پطرس نیز از آن حواریون و شاگردانی است که همین اناجیل دامن او را هم به گناه و نافرمانی آلوده می دانند و از او چهره ای فاسقانه نشان می دهند(العیاذبالله)، مثلا در انجیل متی یعنی همان کتاب و در همان بابی که مقام برجسته پطرس بیان شده، بعد از چند سطر شدیداً به طعن و توهین همان حواری می پردازد.
هنگامی که مسیح درباره رنج و زحمتی که در آینده از روسای کهنه خواهد دید، با شاگردان خود سخن آغاز کرد و سرنوشت شوم آینده اش را برای ایشان تشریح نمود، پطرس او را ملامت و توبیخ کرد و گفتارش را در این زمینه با دیدی انکار آمیز نگریست. اما او(مسیح) برگشته پطرس را گفت:
«دور شو از من ای شیطان، زیرا که باعث لغزش من می باشی، زیرا نه امور الهی را بلکه امور انسانی را تفکر می کنی»
انجیل متی، باب16، جمله33-34

اکنون روسای کلیساها و پیروان آنان با این سخنان ضد و نقیض انجیل متی و همچنین تنقاضات دیگر اناجیل با یکدیگر چه می کنند؟ آیا هنوز هم برخی از هموطنان مسیحی که می خواستند از اناجیل دفاع کنند. باور ندارند که این کتاب ها دچار تناقض و تحریف گشته اند؟ چگونه می توان این کتاب ها را آسمانی و الهامی دانست که انسانی را در سطری چنان تمجید کند که مقام وی را تا سر حد ولایت و تکوین و تصرف در طبیعت بالا ببرد و چند سطر دیگر او را به اندازه ای منحرف بداند که همچون شیطان حیله گر و فریبنده است؟

پطرس و انکار مسیح
انجیل متی نقل می کند که پطرس  رسماً عیسای مسیح را انکار کرد و وی را لعن و نفرین فرستاد، در حالی که مسیح گفته بود:
«هر کس مرا پیش مردم انکار نماید من هم در حضور پدر خود او را انکار خواهم نمود»
انجیل متی، باب10، جمله33

در انجیل متی داستان انکار پطرس بدین گونه توضیح داده شده است:
 «وی بیرون ایوان نشسته بود ناگاه کنیزکی نزد او آمد گفت: تو هم با عیسای جلیلی بودی. او رو به روی همه انکار نموده گفت: نمی دانم چه می گویی و چون به دهلیز بیرون رفت، کنیزکی دیگر او را دیده به حاضران گفت: این شخص نیز از رفقای عیسای ناصری است. باز قسم خورده انکار نمود که این مرد را نمی شناسم. بعد از چندی آنان که ایستاده بودند پیش آمده پطرس را گفتند: البته تو هم از این ها هستی، زیرا که لهجه تو بر تو دلالت می نماید. پس آغاز لعن کردن و قسم خوردن نمود که این شخص را نمی شناسم و در ساعت خروس بانگ زد، ان گاه پطرس سخن عیسی را به یاد آورد که گفته بود قبل از بانگ زدن خروس سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد...»
انجیل متی، باب26، جمله69-75

بنابراین بر حسب نوشته اناجیل همه حواریون مسیح دچار انحراف و گمراهی گشته و جملگی او را انکار کرده اند. پس در میان آنان کسی پیدا نمی کنیم که دارای شخصیت مورد اعتماد و ثابتی باشد تا بتوان گفته ها و نوشته های وی را سندی قطعی در تعالیم آسمانی مسیح فرض کرد.
می توانند بگویند این طعن به حواریون و شاگردان مسیح بر می گردد، پس مرقس و لوقا که جزء شاگردان او نبودند از این گونه سخن ها  دور خواهند بود. اما این دو نفر نیز انجیل های خود را با سرپرستی شاگردان مسیح نگاشته و خود مدتی از شاگردان حواریان آن حضرت بودند. وقتی استادان آن چنان باشند که دیدیم، مرقس و لوقا بهتر و بالاتر از استاد نخواهند بود، چنان که در انجیل متی از قول مسیح نقل شده که:
«شاگرد از معلم افضل نیست»
فخرالاسلام، انیس الاعلام، ص241،(طبع جدید)

جیمز هاکس در قاموس کتاب مقدس ذیل کلمه پطرس و برخی از مسیحیان دیگر می گوید:
درست است که شاگردان مسیح گاهی گرفتار گمراهی می گشتند، ولی فوراً توبه می کردند و مورد محبت مسیح واقع می شدند، اما پاسخ این است که طبق تعالیم انجیلی هر گناهی بخشودنی است جز گناه کفر و انکار مسیح، چنان که انجیل متی می گوید:
«از این رو شما را می گویم که هر نوع گناه و کفر از انسان آمرزیده شود، لیکن کفر به روح القدس از انسان عفو نخواهد شد»
انجیل متی، باب10، جمله25

گر چه در این جمله انکار روح القدس را در خور بخشش نمی داند، نه کفر به مسیح را، ولی با توجه به این که مسیحیان خدا و روح القدس و مسیح را یک حقیقت واحد می دانند، پس انکار روح القدس واقعا همان انکار مسیح خواهد بود.
باید یادآور شویم، آنچه درباره حواریون حضرت عیسی«ع» نوشتیم بر حسب عقاید مسیحیان و محتویات کتاب های مذهبی آنان بود، و گرنه مسلمانان طبق تعالیم قرآن و اسلام حواریون مسیح را از اوصیا و جانشینان شایسته او و از این گونه آلودگی ها و گمراهی ها به دور می دانند.

با این بیان بایست گفت شاگردان مسیح که برخی از آنان جزء نویسندگان اناجیل موجودند، از نظر خود انجیل ها تا چه حدودی از ارزش و اعتبار برخوردارند؟ آیا حواریون حضرت عیسی از دیدگاه اناجیل اشخاصی اند که شایسته مقام نبوت یا لااقل دارای عنوان نیابت باشند؟ آیا با آن همه انحراف ها و بدنامی باز می توان به آنان اعتماد کرد و گفته ها و نوشته هایشان را سند قطعی تعالیم آسمانی حضرت مسیح دانست.